تعیین و مقایسه ی سن یائسگی برآورد شده بر حسب سطح سرمی هورمون آنتی مولرین در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک و زنان غیر مبتلا

مقدمه: یائسگی عبارت است از 12 ماه آمنوره ی پایدار در غیاب هرگونه بیماری. در حال حاضر آزمون مشخصی برای پیشگویی سن یائسگی وجود نداشته و بررسی های ذخیره ی تخمدانی به طور عمده با بهره گیری از شاخص های سونوگرافی و هورمونی انجام می پذیرد. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین و مقایسه ی سن یائسگی در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک (pcos) و زنان غیر مبتلا بر حسب میزان هورمون آنتی مولرین (amh) انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه ی اپیدمیولوژی مورد ـ شاهدی بود که از میان 1019 زن 40-20 ساله، 208 زن مبتلا به pcosبه عنوان گروه مورد و 811 زن سالم به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. داده ها از طریق تکمیل پرسش نامه، معاینه ی بالینی و اندازه گیری های آزمایشگاهی جمع آوری شدند. پس از همسان سازی سن و نمایه ی توده ی بدن (bmi)، مقادیر amh در ارتباط با سن در نمودار ترکیبی ترسیم گردید. به منظور تحلیل آماری از نرم افزار spss نسخه ی 21 استفاده شد. یافته ها: میانگین سن و bmi نمونه ها به ترتیب 75/29 و 1/27 در گروه مورد و 62/31 سال و وزن به کیلوگرم تقسیم بر مجذور قد به متر 1/26 در گروه شاهد بود. یافته های پژوهش حاضر نشان گر آن است که سطح amh در مبتلایان به  pcosبه طور معنی داری بالاتر از زنان سالم بود (0001/0p<). سن تخمینی یائسگی در زنان سالم و مبتلا به ترتیب 49 سال و 51 سال به دست آمد. نتیجه گیری: سن یائسگی در زنان مبتلا به طور متوسط دو سال بیشتر از زنان غیرمبتلا گزارش شد، درصورتی که طول دوره ی باروری در این بیماران بالاتر از زنان سالم باشد، می توان از این بازه ی زمانی به منظور بالا بردن شانس باروری در این افراد بهره جست.